Weer een verslag uit het mooie Rwanda!

Hallo allemaal!

Weer een hele hoop te vertellen over alweer de afgelopen 3 weken! Een lang verhaal, dus je bent gewaarschuwd ;)

Onder andere de afgelopen weken het nachtleven van Rwanda ontdekt en dat is toch heel anders dan in Nederland! In de lokale clubs word je omringd door mannen die met je willen dansen (waar de vrouwen ’s avonds zijn... geen idee!). Er wordt hier ook echt fanatiek gedanst en niet alleen een beetje bewogen op muziek! Dus daarom de afgelopen weken 2 Afrikaanse dansworkshops gevolgd. Ik kan helaas nog niet zeggen dat ik het nu onder de knie heb, ik denk dat je daar toch echt Afrikaans bloed voor nodig hebt, of in ieder geval, Afrikaanse billen! Haha.

Daarnaast ook wat meer te weten gekomen over hoe de religies hier beleefd worden. Zo ben ik een dagje met de buurvrouw naar de katholieke kerkdienst geweest die helemaal vol zat met jonge mensen en ook heel veel kinderen. De dienst duurde 2 uur, maar ik heb geen 1 kind horen huilen! De kerkdienst was verder erg vergelijkbaar met die in Nederland, behalve dat hier enthousiaster wordt meegezongen en er wordt geklapt bij het zegenen van het brood en de wijn. Verder blijkt mijn begeleider hier namelijk elke dag tussen de middag naar een anderhalf uur durende kerkdienst te gaan (en ik maar denken dat hij altijd druk aan het werk was...) en hij vroeg of ik een keer mee wilde. Het was een protestantse kerk en ook hier was het megadruk, deze dienst was toevallig in het Engels. Het was een hoop zingen, dansen, Alleluja en Amen en er werd vooral hard gepraat. Niet echt mijn kerk, ook niet qua inhoud van wat er verteld werd, maar wel leuk om een keer gezien te hebben. Laatst ook per ongeluk bij een kerkdienst beland, toen ik 2 uur te vroeg bleek te zijn voor de dansles. Ik liep op de muziek af en werd uitgenodigd om “binnen” te komen (het was in de open lucht). Het koor zong erg mooi, was aan het dansen en superenthousiast. Alleen de spreker sprak niet, maar schreeuwde echt! Ik vond het wel een beetje eng, want het leek af en toe wel of de mensen bezeten waren, mensen huilde, schreeuwden, rende rondjes, probeerde naar de hemel te springen.... ik wist niet wat ik meemaakte. Welke kerk het uiteindelijk was is me nooit helemaal duidelijk geworden.

Ook ben ik nog met mijn buurvrouw meegegaan op visite bij haar petekind en de familie. Erg leuk en bijzonder om ineens tussen een Rwandees huishouden te zitten. Er werd uitgebreid gegeten, ik heb bananenbier geproefd (was nog niet zo verkeerd) en er kon bijna niemand Engels,maar de kinderen van 10 en 11 wel! Vervolgens nog naar een markt geweest waarvan je niet zonder enorme tassen thuis komt, ik heb 2 weken geen boodschappen hoeven doen! Je kan bijv. geen 5 tomaten kopen, nee, dit moet minstens een kilo zijn! En je kan ook niet “even” naar de markt, alles moet bekeken en gevoeld worden, onderhandeld worden etc. Maar uiteindelijk goed geslaagd en ze hebben hier echt zulk heeerlijk fruit!

Om mijn tijd verder te vullen (ja, de studie schiet nog steeds niet op!) had ik nog geregeld dat ik een college kon bijwonen van de universiteit. De eerste poging mislukte, want ze hadden alleen een toets en het tandarts college dat ik dan maar zou volgen werd gecanceld, nadat ik 2 en half uur had gewacht; tja, zo gaat dat hier. De volgende dag alsnog een college over voeding kunnen volgen. De studenten zijn erg fanatiek en er is een hoop interactie, omdat de klas maar uit 40 personen bestaat. Vrijwel iedereen woont op de campus en een kamer bestaat uit een stapelbedje, 2 kasten en 1 bureau en daar slapen ze met 4 mensen, dus met 2 personen in een 1 persoonsbed! Hiermee vergeleken was mijn kamer in Wageningen echt een paleis.

Verder ook nog een anderhalf uur durende yoga les gevolgd in een kunstcentrum, tussen de schilderijen. Ik kon de yoga wel goed gebruiken, want was inmiddels aardig gefrustreerd vanwege de studie. Die ochtend (4 maart) bleken we namelijk eindelijk toestemming te hebben gekregen om te starten! Dus we waren al aan het bespreken waar we zouden verblijven toen er even tussen neus en lippen door gezegd werd dat er eigenlijk eerst nog een ander deel van de studie gedaan moest worden! Namelijk focus group discussions: Discussies met mensen uit het gebied van de studie (health care workers, moeders, vaders, etc.) om erachter te komen wat er speelt in zo’n community, wat de baby’s krijgen qua voeding en wat de moeilijkheden zijn. Daar was ik niet zo blij mee, want dit zal allemaal in het Kinyarwanda gedaan worden en mijn woordenschat is nog niet zo groot dat ik dit zal kunnen volgen! Dus dat betekent weer 3 weken van wachten :( Gelukkig kwam mijn begeleider in Nl met het idee dat ik zelf alvast een klein marktonderzoekje zou kunnen doen. Ik ben naar het district gegaan en heb daar de winkeltjes bekeken, om te onderzoeken wat voor soorten babyvoeding er zijn en ook aan moeders gevraagd wat zij hun kinderen te eten gaven en waar ze dat vandaan haalden. Helaas bleek vrijwel niemand daar Engels, noch Frans te kunnen, dus dat werd wel erg lastig. Ik heb wel 8 verschillende producten gevonden en uitgeplozen en het was in ieder geval een mooie ervaring.

Morgen (hoop ik) zal ik met de focus groep discussie mee gaan, om te kijken en de gesprekken op te nemen. Tegelijkertijd hopen we gelijk 10 vrouwen met hun baby’s te kunnen werven voor de pilot studie, waarmee we nu toch echt op 2 april zullen gaan starten (nogmaals: hoop ik)!! Als we eenmaal gestart zijn is het 4 weken fulltime metingen doen, ook in het weekend en ja, ook op mijn verjaardag. Maar dat is geen probleem, want mijn verjaardag kan toch niet gevierd worden, omdat het die dag Memorial day is van de Genocide en het hele land dus in rouw zal zijn.

Verder hebben we ook nog de hoogste berg van Rwanda beklommen! Helaas waren mijn wandelschoenen vlak ervoor gestolen dus dan maar met schoenen met heel weinig profiel en een superdunne zool! Het was een erg pittige klim, maar supergaaf! Zoveel mooie uitzichten gezien! We hadden ook gidsen mee (ongevraagd) en die bleken de weg toch niet zo goed te kennen, dus op de terugweg denk wel 1.5 keer zover gelopen! Inmiddels op de markt even nieuwe sportschoenen aangeschaft, want ik ben nog wel meer tripjes van plan, waaronder de berggorilla’s! Ik heb lang getwijfeld, maar met mijn visum kon ik 50% korting krijgen, waardoor het nog enigszins een klein beetje betaalbaar was en deze kans krijg je maar 1 keer! 28 maart zal ik hopelijk oog in oog staan met de zeldzame berggorilla’s! Aanstaand weekend ga ik ook naar een safari park en daar een nachtje kamperen. Dus in de weekenden hoef ik me in elk geval niet te vervelen!

Qua land en toeristische dingen is het hier echt super, alleen qua studie valt het toch wel erg tegen. Ik zit hier nu bijna 2 maanden (op de helft van mijn stage), maar heb nog niet echt iets kunnen doen. Hopelijk wordt dit in April weer goedgemaakt!

Wordt vervolgd dus....

Lieve zonnige groetjes uit Rwanda