Het eerste weekje in Rwanda
Blijf op de hoogte en volg Carina
07 Februari 2015 | Rwanda, Kigali
Hallo allemaal,
Zo eindelijk een momentje gevonden om jullie op de hoogte te brengen van mijn Rwanda avontuur! Vandaag even een luierdagje in de heerlijke zon en vanavond met collega’s een workshop Tjabatti maken (soort wrap die bij de koffie gegeten wordt) en daarna stappen.
Er is nog niet eens een week voorbij gegaan, maar het voelt al alsof ik hier veel langer zit, ik heb in die korte tijd zoveel gezien en gedaan! Alles is zooo anders!
Na een goede reis werd ik opgehaald door mijn stagebegeleider en twee Nerlandse studenten die hier nog tot 17 februari zijn en wie ik zal opvolgen met de studie. Het hostel is prima en de volgend dag gelijk meegegaan naar kantoor.
Gelijk al een beetje een idee gekregen van hoe de stagebegeleiding hier is: heel anders dan in Nederland! Je wordt eigenlijk niet echt begeleid maar moet echt alles zelf bedenken en doen, dus dat wordt wel een uitdaging, zeker omdat ik de enige student ben straks. De eerste week ook al naar het gebied gegaan waar de studie zal plaatsvinden. Na een mototaxi, een hobbelige busrit (ze rijden hier echt als gekken) en weer een rit met de mototaxi inclusief prachtig mooi uitzicht (waarna ik gelijk superbruin leek door al het stof :p) aangekomen bij het health care centre. We waren er om 10 uur en uiteindelijk gebeurde er pas iets om 12 uur! Dat is iets wat ik hier zeker wel zal gaan leren: geduld hebben, want het grootste deel van de dag ben je aan het wachten. In het health care center werd wel duidelijk hoeveel armoede er in dit gebied is. Zeer ernstig ondervoede kindjes kwamen naar de post, om gewogen te worden en wij mochten ook de arm omtrek meten, waaruit afgeleid kan worden hoe ernstig de ondervoeding is. Vervolgens kregen ze dan 4 liter melk mee voor de hele week. Helaas werd hierbij geen advies gegeven of iets, ook was 1 kindje zelfs 1.5 kilo afgevallen in 1 week! Maar hier werd verder niets mee gedaan, onbegrijpelijk. De manier van borstvoeding geven is ook zeker niet zoals ik het tijdens mijn stage op de kraamafdeling geleerd heb! Hier kan nog zoveel in verbeterd worden! Eigenlijk jammer dat onze studie alleen observationeel is. Verder werd het me hier ook wel duidelijk wat het is om als Muzungu (blanke) in zo’n dorp terecht te komen. Iedereen staart je aan, kinderen willen je een hand geven, maar vooral denken ze dat je enorm rijk bent en wordt er veel gebedeld.
We zijn deze week ook naar Nyamata geweest, een kerk waarbij tijdens de genocide heel veel mensen zijn vermoord. De mensen dachten dat de kerk als heilige plaats veilig zou zijn, maar zelfs het beeld van Maria werd beschoten, omdat ze karakteristieken zou hebben van een Tutsi. Het was best heftig, want echt alles was er te zien, de kleding die de mensen toen droegen en heel veel botten ven schedels van de mensen die waren omgekomen, soms nog met de speerpunten erin. Het allerergste vond ik nog wel dat er op een muur een enorme vlek zat wat hersenen en bloed bleek te zijn, omdat de baby's daartegen doodgeslagen waren, echt verschrikkelijk! De gids vertelde ons vooral om aan iedereen te vertellen wat wij gezien hadden, omdat er nog steeds mensen zijn die ontkennen dat de Genocide heeft plaatsgevonden.
Verder ga ik morgen verhuizen naar een eigen plekje, want ik was het inmiddels wel zat om mijn kamer te moeten delen met 7 anderen en nooit even alleen te kunnen zijn om te kunnen verwerken wat ik allemaal heb gezien of ongestoord te kunnen skypen. Een college heeft naast het huis van haar ouders (waar ze zelf ook woont) een klein huisje incl badkamer, keukentje en slaapkamer, die net vrij was gekomen! Ik ga nog proberen om een extra huisgenoot te vinden, want de slaapkamer is groot zat voor 2 personen en dat is toch ook wel zo gezellig! Het is de bedoeling dat ik daar een maand blijf en dan naar Muhanga ga, dichter bij de studie plaats. Maar er is nog een hele hoop voorbereidend werk te doen! Ik ben heel benieuwd hoe het allemaal gaat lopen met de studie en zal jullie op de hoogte proberen te houden.
Ik ga hier gewoon door met mijn ogen uitkijken, mijn weg proberen te vinden (dat is nog knap lastig, aangezien er geen kaarten van Kigali bestaan) en me proberen aan te passen aan het leven hier, ook een hele uitdaging, want het is echt een compleet andere wereld! Maar wel een hele mooie! ;)
Veel liefs,
Carina
Zo eindelijk een momentje gevonden om jullie op de hoogte te brengen van mijn Rwanda avontuur! Vandaag even een luierdagje in de heerlijke zon en vanavond met collega’s een workshop Tjabatti maken (soort wrap die bij de koffie gegeten wordt) en daarna stappen.
Er is nog niet eens een week voorbij gegaan, maar het voelt al alsof ik hier veel langer zit, ik heb in die korte tijd zoveel gezien en gedaan! Alles is zooo anders!
Na een goede reis werd ik opgehaald door mijn stagebegeleider en twee Nerlandse studenten die hier nog tot 17 februari zijn en wie ik zal opvolgen met de studie. Het hostel is prima en de volgend dag gelijk meegegaan naar kantoor.
Gelijk al een beetje een idee gekregen van hoe de stagebegeleiding hier is: heel anders dan in Nederland! Je wordt eigenlijk niet echt begeleid maar moet echt alles zelf bedenken en doen, dus dat wordt wel een uitdaging, zeker omdat ik de enige student ben straks. De eerste week ook al naar het gebied gegaan waar de studie zal plaatsvinden. Na een mototaxi, een hobbelige busrit (ze rijden hier echt als gekken) en weer een rit met de mototaxi inclusief prachtig mooi uitzicht (waarna ik gelijk superbruin leek door al het stof :p) aangekomen bij het health care centre. We waren er om 10 uur en uiteindelijk gebeurde er pas iets om 12 uur! Dat is iets wat ik hier zeker wel zal gaan leren: geduld hebben, want het grootste deel van de dag ben je aan het wachten. In het health care center werd wel duidelijk hoeveel armoede er in dit gebied is. Zeer ernstig ondervoede kindjes kwamen naar de post, om gewogen te worden en wij mochten ook de arm omtrek meten, waaruit afgeleid kan worden hoe ernstig de ondervoeding is. Vervolgens kregen ze dan 4 liter melk mee voor de hele week. Helaas werd hierbij geen advies gegeven of iets, ook was 1 kindje zelfs 1.5 kilo afgevallen in 1 week! Maar hier werd verder niets mee gedaan, onbegrijpelijk. De manier van borstvoeding geven is ook zeker niet zoals ik het tijdens mijn stage op de kraamafdeling geleerd heb! Hier kan nog zoveel in verbeterd worden! Eigenlijk jammer dat onze studie alleen observationeel is. Verder werd het me hier ook wel duidelijk wat het is om als Muzungu (blanke) in zo’n dorp terecht te komen. Iedereen staart je aan, kinderen willen je een hand geven, maar vooral denken ze dat je enorm rijk bent en wordt er veel gebedeld.
We zijn deze week ook naar Nyamata geweest, een kerk waarbij tijdens de genocide heel veel mensen zijn vermoord. De mensen dachten dat de kerk als heilige plaats veilig zou zijn, maar zelfs het beeld van Maria werd beschoten, omdat ze karakteristieken zou hebben van een Tutsi. Het was best heftig, want echt alles was er te zien, de kleding die de mensen toen droegen en heel veel botten ven schedels van de mensen die waren omgekomen, soms nog met de speerpunten erin. Het allerergste vond ik nog wel dat er op een muur een enorme vlek zat wat hersenen en bloed bleek te zijn, omdat de baby's daartegen doodgeslagen waren, echt verschrikkelijk! De gids vertelde ons vooral om aan iedereen te vertellen wat wij gezien hadden, omdat er nog steeds mensen zijn die ontkennen dat de Genocide heeft plaatsgevonden.
Verder ga ik morgen verhuizen naar een eigen plekje, want ik was het inmiddels wel zat om mijn kamer te moeten delen met 7 anderen en nooit even alleen te kunnen zijn om te kunnen verwerken wat ik allemaal heb gezien of ongestoord te kunnen skypen. Een college heeft naast het huis van haar ouders (waar ze zelf ook woont) een klein huisje incl badkamer, keukentje en slaapkamer, die net vrij was gekomen! Ik ga nog proberen om een extra huisgenoot te vinden, want de slaapkamer is groot zat voor 2 personen en dat is toch ook wel zo gezellig! Het is de bedoeling dat ik daar een maand blijf en dan naar Muhanga ga, dichter bij de studie plaats. Maar er is nog een hele hoop voorbereidend werk te doen! Ik ben heel benieuwd hoe het allemaal gaat lopen met de studie en zal jullie op de hoogte proberen te houden.
Ik ga hier gewoon door met mijn ogen uitkijken, mijn weg proberen te vinden (dat is nog knap lastig, aangezien er geen kaarten van Kigali bestaan) en me proberen aan te passen aan het leven hier, ook een hele uitdaging, want het is echt een compleet andere wereld! Maar wel een hele mooie! ;)
Veel liefs,
Carina
-
07 Februari 2015 - 17:43
Ilona:
Leuk Carien!
Haha ja, no worries... vandaag of morgen maakt niet uit, alst ooit maar een keer gebeurd;) heel wat anders dan NL he?
Interessant die manier van werken in het health centre! Miss kun je hen met je hbo-v skills nog wel wat tips geven?
Xx -
07 Februari 2015 - 22:10
Irma:
ha Carina, wat ontzettend leuk nu al iets van je te lezen !!
Ja, wat een andere wereld daar, hè....al die ervaringen lijkt de tijd te vliegen.
Fijn joh, dat je al een eigen plek hebt om te kunnen wonen, fijn vooruitzicht. Indrukwekkend en schokkend hoor, je eerste ervaring in het health care centre.
Ik ben benieuwd hoe het je verder vergaat.
Beleef, ervaar, geniet daar in Rwanda. Lieve groet Irma -
08 Februari 2015 - 10:44
Anne:
Hey carina!
Zon eerste week si vol met indrukken en dan vliegt de tijd voorbij!
Erg leuk om wat van je te lezen! Benieuwd naar je nieuw woonadresje straks! :D
doe voorzichtig en ga vooral genieten! Xjes Anne -
08 Februari 2015 - 20:01
Ineke:
Hoi Carina, Ja het is een heel andere wereld waar je nu bent. Alle indrukken zoals bij het Healtcentre zal een forse indruk achtergelaten hebben. Neem de tijd om het te laten bezinken. Je kan niet alles veranderen daar maar alle beetjes helpen toch. Veel succes en geniet er ook van hoor. -
08 Februari 2015 - 20:02
Klaas:
Carina,
Spannend.
Laat alles rustig op je inwerken.
Het is GOUD wat je nu mee mag maken.
Groetjes Klaas -
12 Februari 2015 - 14:57
Ome Joop:
Leuk!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
